انقلاب اسلامی ایران در معرض فتنههای متعددی قرار داشت که با هدف سرکوب کردن مردم، خشکاندن سرچشمه تفکر انقلابی و جلوگیری از استقرار نظام دینی تدارک دیده شدند. امروزه انقلاب اسلامی، روزگاری را سپری می کند که بعضی از جریانهای سیاسی یا در صدد تخریب این چهرهها هستند و یا اندیشههای آنان را در راستای اهداف سیاسی خود تفسیر می کنند. متفکر با تقوا، فقیه جامع و مدیر وارسته، شهید مظلوم آیت الله سید محمد حسینی بهشتی، از شخصیت هائی است که بعد از گذشت دو دهه از عمر انقلاب و از شهادت مظلومانه اش، همچنان مظلوم است و بر این مظلومیت افزوده می شود. ظلم مضاعفی که اکنون بر شهید مظلوم آیت الله بهشتی می رود این است که جریانهای سیاسی برای رسیدن به اهداف خود، اندیشههای وی را تحریف می کنند، همین سوء استفاده موجب شده است اندیشههای این شخصیت کم نظیر به فراموشی سپرده شود واین گوهر کمیاب، از دسترس تشنگان حقیقت دور بماند. بیشک معرفی شخصیت کم نظیر و اندیشههای مترقی شهید مظلوم آیتالله بهشتی برای نسل کنونی و نسلهای آینده وظیفه ای است که همه مراکز متعهد فرهنگی باید در برابر آن احساس مسئولیت کنند. حضرت امام(ره) ایشان را عبای خویش نامیدند، این عبارت امام(ره) مشهور است که در مورد ایشان فرمودند: شهید بهشتی مثل یک ملت بود برای ملت ما. اینها نشان دهنده اهمیت آرا و اندیشههای ایشان است که باید به آن توجه کنیم. رسالتی که بر دوش شهید دکتر بهشتی بوده است رسالتی عظیم بوده که به تمامی جوانب اسلام انقلابی مربوط میشده است، چرا که اسلام جامع ترین و شامل ترین برنامه الهی برای بشر است و این خود یکی از موارد اعجاز قرآن عظیم است. شهید مظلوم علاوه بر اینکه به درجه اجتهاد رسیده بود به دو زبان بیگانه نیز آشنا بود. همچنین در فلسفه اسلامی موفق به اخذ دکترا شده بود. ایشان همچنین در زمان اقامتشان در آلمان در سطح بین الملل تلاشهای فراوانی برای انتشار اسلام نمودهاند، اما از همه مهمتر اندیشههای ایشان برای تشکیل و مهمتر از آن اداره حکومت اسلامی بود اما از چیزی که نمیتوان گذشت تلاش ایشان برای تدوین قانون اساسی اسلامی است که باید سرلوحه همه مسلمانان جهان باشد ونیز باید توجه داشت ۳ سال نخست انقلاب جزو پر آشوبترین و سختترین مراحل انقلاب با ایسمهای فراوان است که با عنایت حق تعالی و تدبیر امام و یارانش به خصوص شهید مظلوم آیتالله دکتر بهشتی و ملت مومن و قهرمان طی شد، البته بهای بسیاری نیز پرداخته شد که یکی از آنان خون بهشتی مظلوم بود که البته به قول شریفش بهشت را به بها دهند و به بهانه ندهند.